De voorgaande uitwedstrijd tegen ’t Overschotje in Lochem stond de meesten van ons nog vers in het geheugen: de regen kwam met bakken uit de hemel vallen, er werd met water absorberende zaalballen gespeeld en de wedstrijd verliep destijds dramatisch. We hadden dus iets goed te maken in Lochem. De omstandigheden waren behoorlijk anders dit keer: een stralend zonnetje boven het veld, die zelfs klachten over hitte opleverde. Vol goede moed begon Vakgericht aan de wedstrijd.
De aanval, bestaande uit Annemarie, Kelly, Luuk B. (a.k.a. Bert of Sjaak) en Ricardo, wist de score al snel te openen: Annemarie scoorde een mooi afstandsschot. Helaas werd aan de andere kant van het veld even later een tegendoelpunt geïncasseerd door de verdediging, bestaande uit invalster Tara, Mariëlle, Wilmer en Wouter. Daphne zat op de bank om met de licht geblesseerde Kelly en Mariëlle door te gaan wisselen en zo samen met Taco het team te completeren. De wedstrijd verliep behoorijk tegelijkop; de doelpunten van Wouter en Kelly werden beide gevolgd door doelpunten van de Lochemenaren: 3-3. Inmiddels was nóg een slechte herinnering aan een eerdere wedstrijd in Lochem boven komen drijven: de veel en streng fluitende scheids. Tijdens de eerste helft waren het vooral de veelal om niets gegeven vrije ballen en de afgekapte aanvallen die licht frustrerend waren. Maar goed, men hield zich in en het eigen spelletje werd gespeeld. Er werd sterk gespeeld en er werd gescoord. Wouter wist door een afstandsschot en een doorloopbal tweemaal te scoren een marge van twee doelpunten op te bouwen. Na een tegendoelpunt en een goed afgemaakt klein kansje van Sjaak konden we de rust in met een stand van 4-6.
In de rust werd even vocht bijgetankt en in de bespreking geconcludeerd dat we goed bezig waren, en het sterke spel vol moesten houden. Van de scheidsrechter zouden we ons niet te veel aantrekken. Wouter opende de score in de tweede helft door zijn tegenstander te dollen met een ‘doorloopbal uit stilstand’ (wegdraaiend van de heer); ook later in de tweede helft was dit trucje nog nuttig. Het Overschotje besloot er een balletje in te mikken in plaats van erover, waarna de stand 5-7 was. Naarmate de tweede helft vorderde groeide (ondanks hetgeen gezegd was in de bespreking) de frustratie jegens de scheidsrechter. We hadden al één onafgemaakte strafworp tegen gekregen en er volgde nog één, waarbij Taco het vanaf de spelersbank niet kon laten om te benadrukken dat dit een belachelijke beslissing was van de scheids. Hier was de arbiter echter niet van gediend, dit uitende in het geven van een gele kaart (zonder eerdere waarschuwing) aan Taco. Ja, dat kan blijkbaar in de reserve vijfde klasse. De strafworp werd overigens wederom gemist door ’t Overschotje (karma, volgens velen). Bij deze ene kaart bleef het niet, ook een tweede zou volgen. Een frustrerend verlopen vrije bal (met veel duw- en trekwerk) was de druppel voor ondergetekende, waarna het in een flits van een seconde een goed idee leek om de bal niet op de meest efficiënte (lees: de bal met een boogje naar een plek waar niemand stond te gooien) aan de tegenstander te doen toekomen. De scheidsrechter twijfelde geen moment en trok onmiddelijk een gele kaart na dit zeer ernstige vergrijp. Alle begrip hiervoor, uiteraard.
Na twee tegendoelpunten stond het weer gelijk: 7-7. De studenten lieten het hier natuurlijk niet bij zitten en na ‘het trucje’ van Wouter en een doorloopbal voor de inmiddels ingewisselde Taco stond het 7-9. Na een tegendoelpunt en een verzilverde vrije bal tegen Vakgericht, was het weer gelijk. Er werd door beide partijen gestreden voor de overwinning. Wilmer wist de 9-10 er van afstand in te gooien, waarna de laatste minuut aangegeven werd. De slotminuut verliep chaotisch en resulteerde uiteindelijk in een tegendoelpunt. 10-10 was de stand waar men het mee moest doen.
De doelpuntenmakers waren: Wouter (5x), Annemarie, Kelly, Luuk, Taco en Wilmer (1x).
Daphne en Tara, bedankt voor het invallen!
